vulnicure

Merhabalar!

Finale 1 bölüm kala Queendom 2 yorumlarıma devam ediyorum. Önceki bölümlerin yorumlarını bu linkten okuyabilirsiniz.

Geçen bölümde başlayan "FAN-tastic Queendom" bu bölüm kalan performanslarla devam etti ve 5. bölümden beri süren 3. tur böylece son bulmuş oldu.

Merhabalar!

Queendom 2 yorumlarıma devam ediyorum. Önceki bölümlerin yorumlarını bu linkten okuyabilirsiniz.

Bu bölümde final öncesi son turun 2. kısmı "FAN-tastic Queendom" başladı. Bu performansları yarışmacılar hayranlarına hediye etti.

 Merhabalar!

Queendom 2 yorumlarıma devam ediyorum. Önceki bölümlerin yorumlarını bu linkten okuyabilirsiniz. Son bölümleri biraz geç izlediğim için yorumlarda bir aksama oldu ancak en kısa zamanda eksikleri kapatacağım. 

Bu bölümde dans gruplarının performansları sonrası turun ilk kısmı tamamlandı.

"Naoko nisan ortasında yirminci yaşını kutladı. Ben kasım doğumluydum, demek ki benden yedi ay büyüktü. Onun yirmi yaşına girmesini garipsiyordum. Sanki Naoko ve benim için tek mantıklı şey, on sekiz ile on dokuz yaşları arasında gidip gelmemiz gibi geliyordu. On sekizden sonra on dokuz; on dokuzdan sonra da tabii ki tekrar on sekiz olacaktım. Ama Naoko yirmi olmuştu. Sonbahar geldiğinde, ben de öyle olacaktım. Sadece ölüler sonsuza dek on yedi yaşında kalıyordu."

 Koca bir ay bitti, ben buralara bakamadım. Stokladığım yazılar ve blog komşularımın tebessüm ettiren yorumları sağ olsun blogum boş kalmadı ancak ne o satırlara dönüş yapabildim ne de onların yazılarını takip edebildim. Bunları yapamadım çünkü mutsuzluğumu buraya yansıtmak istemedim. Veya belki de bununla bile uğraşmak istemeyecek kadar mutsuzdum, bilemiyorum. Ancak bu gece düşünürken yazacaksam buranın benim yalnızca iyi günlerimin değil kötü günlerimin de bir parçası olması gerektiğini fark ettim. Zaten bir gün dönüp baktığımda bir günlüğü, hatıra defterini karıştırırmışçasına içinde bulunduğum ruh halini görmek isterim. 

Üzgünüm, bitkinim. Bitmeyen bir telaş hâli enseme yapıştı, peşimi bırakmıyor. Her şeyi yanlış yapmış olmaktan, geç kalmaktan, geride kalmaktan korkuyorum. Gün sonunda kendimi bunların olmadığına ikna ettiğim zaman bile ertesi gün tüm bu hislerim geri dönüyor. Nerede yanlış yaptım diye sorguladığımda aldığım cevaplar belki de aynı hataları tekrar yapmak isteyeceğimi gösteriyor bana ve böylece pişmanlığımı bile tamamen yaşayamıyorum. Biliyorum; ne yalnızım, ne de bunları hisseden ilk ve son kişiyim. Zaten hangi arkadaşımla otursam mevzu mutlaka "Biz ne ara 22 olduk, biz niye hala yerimizde sayıyoruz?"a geliyor. Ama yine de halı altına süpürdüğüm ve doyasıya yaşayamadığım tüm bu his ve düşüncelerle yapayalnız ve boğuluyor gibiyim. Kıyas, kaygı, pişmanlık ve mutsuzluklar umuduma baskın geliyor. Ama böyle de bir yere varamıyorum. Sonsuza dek böyle kalıp hiç bitmeyen bir iç hesaplaşma evresine giremem. Konfor alanımdan çıkmam ve hayatın doğrusal bir şekilde ilerlemediğini; hayatta ilerlemenin belirlenmiş tek bir yolunun olmadığını anlamam lazım. Bunları anlamak kolay, en çok da içselleştirmem lazım. Bunun için uğraşmam lazım. Her ne olursa olsun yastığa başımı koyduğumda denemiş ve çabalamış olmanın huzurunu hissetmem lazım. 

---

Güzel şeyler olmadı değil. 21 Mayıs'ta çok istediğim Mitski konserine gittim. Koltuğum o kadar uzaktaydı ki kendisinin yüz hatlarını anca ön sıralardakilerin çektiği fotoğraflardan görebildim. Buna rağmen gerek seyircinin sıcaklığıyla gerekse Mitski'nin müthiş enerjisi -ve tatlı Türkçesiyle- büyülenerek eve döndüm. Bir de uzun süredir konuşamadığım bir-iki arkadaşımla aramı düzelttim. İlkay geçen ay bu yazısında her daim bir telefon uzaklıkta olan dostluklardan bahsetmişti, tam da onun orada anlattığı hislerle doldum. Arkadaşlık dinamikleri hep farklı olur ama eminim herkesin bu şekilde ne olursa olsun kopmadığı, tek sözle her şeyin eskisine döndüğü çok değerli dostlukları vardır. Bu arkadaşlıklar ayrı bir güzel. Birilerinin sizi dinlemesi, varlıklarını hep hissettirmesi de öyle.

---

Yılın ilk yarısı neredeyse tamamlanırken dönüp baktığımda yazdığım zamanların daha düzenli ve huzurlu olduğunu gördüm. Bu ay buraya uğramadıkça ve yazmadıkça kendimi yatağıma kapatmışım, her şeyi ertelemişim, erteledikçe kendimden şüphe etmişim, bunu bir döngüye çevirip koca bir zaman dilimini yitirmişim. Yorumlarınıza dönmemişsem lütfen kusuruma bakmayın. Belki biraz yavaş olacak ama döneceğim, bir yandan hayatımı da düzene sokmak için çabalayacağım. Tek istediğim yavaş da olsa asla ardıma bakmayacağım adımlar atmak.

Katy Perry - Witness

Merhabalar,

K-pop'un aylık olarak nabzını tuttuğum yazı dizisine devam ediyorum. Nisan artık corona tedbirlerinin de iyice gevşeyişiyle beraber tek bir saniyenin bile boş geçmediği, bol müzikli bir ay oldu. Hatta bu ayın doluluğu sebebiyle yazıya içerik eklemek adına epey uzun bir geciktirme süresi yaşadım ve uzatmalara oynamama rağmen pek çok haberi elemek zorunda kaldım. Pandemi döneminin k-pop'a getirdiği önlenemez yükselişle beraber her zamankinden de canlı bu sektörde nisan ayını gelin hep beraber hatırlayalım.

İlk gençlik, ilk aşklar... Midede kelebeklerin uçuştuğu, gözlerin içinin güldüğü, bir daha tekrarı olmayacak o tatlı ve masum dönemler... Dizi tam da böyle bir dönemi, kendine güven konusunda sıkıntılar yaşayan Charlie üzerinden işliyor ve izleyiciyi kucaklarmışçasına sıcacık ilerliyor. 8 bölümlük kısa süresiyle de tadını damaklarda bırakıyor. Dizinin içinde cinsel yönelimi sorgulama, zorbalık, ayrımcılık gibi daha ağır konular da var ancak dizinin ana karakterleri toksik tavırlardan uzak, iletişim yolunu seçen bilinçli ve şefkat dolu kişiler olduğu için hikaye insanların birbirini kabul ettiği, duyguların öne çıktığı alternatif bir dünyada geçiyor gibi hissettiriyor.

Mayıs başında bloga ara verince nisan raporumu geciktirdim, öncesinde paylaşmak istediğim yazılar da olunca ay ortasına anca yetişti.

Nisan benim için özel bir aydı. Nasıl oldu, neden oldu bilemiyorum ama ruhuma iyi geldi bu ay. Bolca gezdim, okudum, sevdiklerimle vakit geçirdim, öğrendim, denedim, çabaladım, uğraştım. İsteklerimi ve beklentilerimi sorguladım, kendimi tanıma yolunda yeni aşamalar katettim, farklılıklara açık oldum. Zaman hızlı akıyor, evet, ama o zamanın içinde kendi varlığımı hissettim bu ay. Uzaktan pasif bir izleyici olmadım ya da içerisinde kaybolmadım. Ben de vardım, kendi gemimi yürütmeye çalışıyordum. Şimdi de baharın en güzel günlerine bana bunları yaşattıkları için müteşekkir bir şekilde veda ediyorum.

 2016 yapımı Doctor Strange'e devam niteliği taşıyan film, çoklu evrenler arasında gezme özelliği bulunan genç bir kızın Doctor Strange'in yanına gelmesiyle yaşanılanları konu ediniyor.

 Filmin seyirci nezdinde ilk tepkileri çok karışık. Ne azılı Marvel hayranları, ne vizyonda gördükçe bu filmlere giden seyirci kitlesi, ne de eleştirmenler filme dair bir fikir birliğine varmış değil. Eleştiriler çok kötü değil ancak gördüğüm kadarıyla filmin bekleneni vermediği yönünde. Ben filmi seven, hatta Marvel'ın en iyi filmlerinden biri olduğunu düşünerek salondan ayrılan taraftayım. Her ne kadar son zamanlarda sinema salonlarında sıkça karşımıza çıkan çoklu evren konusunu klişe, yer yer aceleye kaçan bir biçimde ele alıyor olsa da bu durumu işin görsel yanıyla öyle güzel kotarıyor ki izlerken kusurlu yanlarını unutturuyor. 

Bir bayram daha ne oldu ne bitti anlayamadan geçti gitti. Bu sefer tatil kısaydı, hava maalesef epey kötüydü ancak bunlara rağmen uzun zaman sonra ilk defa eskisi gibi bir bayram ortamı oldu. Hoş, bu iyi mi oldu kötü mü oldu bilemiyorum çünkü bizim ailede rahatsızlıklar başladı bile. 2 sene boyunca salgın kurallarını ciddiye aldım, insanlar bu konuda komplo teorisyenliği veya yersiz şakalar yaptığında kamu spotuvari hallere büründüm ama artık tedbirler azalıyor, insanlar toplu ortamlara maskeyle gidince gülüyor; ben de tek başıma koca salgına kafa tutamıyorum tabii. Yine de gittikçe gevşeme konusunda rahat da, mutlu da değilim. Evlere kapanalım demiyorum kesinlikle ama en azından maskeyi kapalı alanlarda hayatımıza entegre etmeye devam edelim, bundan gocunmayalım istiyorum. Gel gör ki bizim insanımızla bu iş zor. Ucunda hastalık olunca bile korkmuyorlar. "Ne olcak ki, bende bir şey yok." deyip geçiyorlar.

Bu bayram Ukrayna'dan misafirimiz geldi; kendisi 30 saatlik bir otobüs yolculuğu sonrası İstanbul'a ulaştı, 60 yaş altı erkeklere çıkış yasağı devam ettiği için eşi onunla gelemedi. Geldiği otobüs bomboşmuş çünkü otobüse bineceklerin kalkış noktasına giden trene saldırı olmuş, bu da Ukrayna halkının şu an içinde bulunduğu realiteye dair çok şey anlatıyor diye düşünüyorum. Sağlıklı ve dinç bir şekilde kendisini görmek; simültane çevirilerle Ukraynaca, İngilizce ve Türkçenin iç içe geçtiği uzun sohbetleri etmek çok keyifliydi. Savaş mevzularına girip can sıkmak istemesek de kaçınılmaz bir şekilde konu oralara geldi. Benim anladığı kadarıyla halk olarak her şeye rağmen gelecek günler için umutlular, ülkelerine ve birbirlerine her zamankinden daha fazla bağlılar. Kendi içlerinde sürekli yardımlaşma ve paylaşım halindeler ancak yine de yaşlıların ilaçları sıkıntı yaratıyor. Bizim misafirimiz, ki bakmayın misafir dediğime, kendisi ailedendir, Sovyet döneminde doğan bir Ukraynalı. Dolayısıyla yetişme çağında Rusça öğrenmiş, zaten Ukrayna halkı da genel olarak hep Rusça konuşuyordu. Şimdi kendi içlerinde de tamamen Ukraynaca konuşmaya geçmişler ve kendisinin arada kelimeleri bilmediği oluyormuş, bundan bahsetti. 

Neyse, biraz da güzel şeylerden bahsedelim, sonuçta bu bir bayram yazısı. Ailemin çok özlediğim üyelerini uzun zaman sonra bir arada gördüm. Ankara'dan kuzenim geldi, aylar sonra tüm kuzenler oturup muhabbet ettik. Gece 2'de köydeki evde bulunan eski bir makinede yaptığımız köpüğü bulaşık köpüğünden hallice Türk kahvelerini içtik, her şeyden konuştuk. Daha ne isterim? :) 

 Merhabalar!

Queendom 2 yorumlarıma devam ediyorum. Önceki bölümlerin yorumlarını bu linkten okuyabilirsiniz.

Bu bölüm geçen hafta workshop'ın kaldığı yerden devam etti ve vokal gruplarının canlı performanslarıyla 3. tur resmen başladı.

 Merhabalar!

1 haftalık Blogspot molasını bu yazıyla sona erdiriyorum. Aslında bu mola geçen pazar yayınlayacağım son bir yazıyla başlayacak ve yarın son bulacaktı ancak bayram için misafirlerimiz gelince yazıyı tamamlamaya vaktim olmadı. Bu sebepten bu hafta sonu iki bölümlük Queendom yorumlarımı yayınlayıp gelecek hafta normal yazı düzenime geri döneceğim.

Queendom'ın tüm bölümleri için yorumlarımı bu linkten okuyabilirsiniz. 

5. bölümde performans yoktu, bu hafta daha çok 3. tura hazırlık için yaptıkları workshop ile beraber yarışmacıların kendi aralarında kaynaşmaları üzerineydi.