Heartstopper (2022-) | Dizi Yorumu

Alice Oseman'ın aynı adlı grafik romanından uyarlanan Heartstopper'ın ilk sezonu geçtiğimiz ayın sonlarında Netflix'te yayınlandı. Dizi, Charlie adlı eşcinsel bir lise öğrencisinin rugby oyuncusu Nick ile tanıştıktan sonraki öyküsünü konu ediniyor. Kağıt üzerinde çok farklı görünen bu ikili zaman içerisinde yakınlaştıkça birbirlerine ilgi duymaya başlıyor.

İlk gençlik, ilk aşklar... Midede kelebeklerin uçuştuğu, gözlerin içinin güldüğü, bir daha tekrarı olmayacak o tatlı ve masum dönemler... Dizi tam da böyle bir dönemi, kendine güven konusunda sıkıntılar yaşayan Charlie üzerinden işliyor ve izleyiciyi kucaklarmışçasına sıcacık ilerliyor. 8 bölümlük kısa süresiyle de tadını damaklarda bırakıyor. Dizinin içinde cinsel yönelimi sorgulama, zorbalık, ayrımcılık gibi daha ağır konular da var ancak dizinin ana karakterleri toksik tavırlardan uzak, iletişim yolunu seçen bilinçli ve şefkat dolu kişiler olduğu için hikaye insanların birbirini kabul ettiği, duyguların öne çıktığı alternatif bir dünyada geçiyor gibi hissettiriyor.

LGBTQ+ hikayelerin konu edinildiği yapımlar genelde yaşam mücadelelerini de ele aldığı için bazen izleyiciye ağır gelebiliyor. Bu gibi dizi-filmler milyonlarca insanın hayat gerçekliklerini ele almalarıyla çok önemli olsalar da ben bunlar kadar pozitif tonda giden yapımların da ekranlarda olması gerektiğini düşünüyorum. Hatta bu sebeple LGBTQ+ karakterlerin mücadelesine girmeden ilişkileri doğal işleyen yapımları da özellikle genç queerlere verdiği normalleşmiş temsiliyet hissiyle önemli buluyorum. Heartstopper da hem grafik romanıyla hem dizisiyle bunun çok değerli ve samimi bir örneği. Destekleyici ebeveynler, öğretmenler ve arkadaşlarla dolu bir dünyada huzurlu ve mutlu ilişkileri görmek yaşı genç queerler için çok şey ifade ediyor. Dizinin içerisinde yaşanan zorluklara yer verilse de bu nahif işleyişten hiç şaşmaması bana Pixar'ın geçen sene çıkan filmi Luca'nın sonunda anneannenin söylediği "Bazı insanlar onu asla kabul etmeyecek. Ama bazıları edecek. Ve o, iyi olanları bulmayı biliyor gibi görünüyor." sözünü hatırlattı. 

Tüm bunların yanı sıra dizi rengarenk! İngiltere'nin fotoğraflardan alışkın olduğumuz o basık havasına rağmen dizi bunun tam tersi bir renk paleti sunuyor. Karakterlerin özenle ve grafik romanlara sadık kalınarak tasarlanan odaları, kıyafetleri vs. onların ruh hallerine ve ilgi alanlarına dair bir sürü detay veriyor ve karakterleri daha iyi anlamamızı sağlıyor. Dizinin sinematografisi ve yer yer giren animasyonları çok hoş. Oyuncu kadrosu ise genç ve çok deneyimli olmayan isimlerden oluşmasına rağmen çok başarılı. Olivia Colman'ın sürpriz rolü ise gözlerden kalp fışkırtıyor. Bir hafta sonunu her bir detayıyla insana keyif veren bu huzurlu ve mutlu kendini bulma hikayesini izlemeye ayırmanızı tavsiye ediyorum.

Bu arada dizinin uyarlandığı grafik romanlar geçtiğimiz yıl "muzır ve müstehcen" ilan edilip raflardan indirilmiş, sonrasında da yukarıdaki fotoğrafta göreceğiniz üzere paketlenerek ve üstüne "KÜÇÜKLERE ZARARLIDIR" uyarısı konularak satılmaya başlanmıştı. Hala bu şekilde mi satılıyor bilemiyorum ama ben bu utanç verici karar sonrası sansüre uğrayan seriye kitapçı raflarında rastlamış ve gördüklerime inanmamıştım. Genç queerler için zaten zor olan hayat şartlarının alternatif gerçeklik denecek kadar nahif bir dünyada geçen kurgu bir eserin gördüğü bu muamelede bile karşılarına çıkmasının onlara ne büyük zorluklar yaşattığının bilincine varılır umarım. Tüm bunlara inat, böyle yapımları daha çok görmek dileğiyle. 

Bugün her bir gencin bayramı. 19 Mayıs kutlu olsun!