Bayram Şekerleri

Bir bayram daha ne oldu ne bitti anlayamadan geçti gitti. Bu sefer tatil kısaydı, hava maalesef epey kötüydü ancak bunlara rağmen uzun zaman sonra ilk defa eskisi gibi bir bayram ortamı oldu. Hoş, bu iyi mi oldu kötü mü oldu bilemiyorum çünkü bizim ailede rahatsızlıklar başladı bile. 2 sene boyunca salgın kurallarını ciddiye aldım, insanlar bu konuda komplo teorisyenliği veya yersiz şakalar yaptığında kamu spotuvari hallere büründüm ama artık tedbirler azalıyor, insanlar toplu ortamlara maskeyle gidince gülüyor; ben de tek başıma koca salgına kafa tutamıyorum tabii. Yine de gittikçe gevşeme konusunda rahat da, mutlu da değilim. Evlere kapanalım demiyorum kesinlikle ama en azından maskeyi kapalı alanlarda hayatımıza entegre etmeye devam edelim, bundan gocunmayalım istiyorum. Gel gör ki bizim insanımızla bu iş zor. Ucunda hastalık olunca bile korkmuyorlar. "Ne olcak ki, bende bir şey yok." deyip geçiyorlar.

Bu bayram Ukrayna'dan misafirimiz geldi; kendisi 30 saatlik bir otobüs yolculuğu sonrası İstanbul'a ulaştı, 60 yaş altı erkeklere çıkış yasağı devam ettiği için eşi onunla gelemedi. Geldiği otobüs bomboşmuş çünkü otobüse bineceklerin kalkış noktasına giden trene saldırı olmuş, bu da Ukrayna halkının şu an içinde bulunduğu realiteye dair çok şey anlatıyor diye düşünüyorum. Sağlıklı ve dinç bir şekilde kendisini görmek; simültane çevirilerle Ukraynaca, İngilizce ve Türkçenin iç içe geçtiği uzun sohbetleri etmek çok keyifliydi. Savaş mevzularına girip can sıkmak istemesek de kaçınılmaz bir şekilde konu oralara geldi. Benim anladığı kadarıyla halk olarak her şeye rağmen gelecek günler için umutlular, ülkelerine ve birbirlerine her zamankinden daha fazla bağlılar. Kendi içlerinde sürekli yardımlaşma ve paylaşım halindeler ancak yine de yaşlıların ilaçları sıkıntı yaratıyor. Bizim misafirimiz, ki bakmayın misafir dediğime, kendisi ailedendir, Sovyet döneminde doğan bir Ukraynalı. Dolayısıyla yetişme çağında Rusça öğrenmiş, zaten Ukrayna halkı da genel olarak hep Rusça konuşuyordu. Şimdi kendi içlerinde de tamamen Ukraynaca konuşmaya geçmişler ve kendisinin arada kelimeleri bilmediği oluyormuş, bundan bahsetti. 

Neyse, biraz da güzel şeylerden bahsedelim, sonuçta bu bir bayram yazısı. Ailemin çok özlediğim üyelerini uzun zaman sonra bir arada gördüm. Ankara'dan kuzenim geldi, aylar sonra tüm kuzenler oturup muhabbet ettik. Gece 2'de köydeki evde bulunan eski bir makinede yaptığımız köpüğü bulaşık köpüğünden hallice Türk kahvelerini içtik, her şeyden konuştuk. Daha ne isterim? :) 

Bu bayram okuma düzenimi bozmamayı hedefleyerek yanıma 3-4 ince kitap aldım. Hepsini okumayı başaramadım, sürekli birileriyle ya da bir şeylerle meşgul olmaktan okumaya pek zaman bulamadım. Bir de köyde doğalgazda sıkıntı vardı, ev düzgün ısınmıyordu. Hava da soğuk olduğu için uyumadan önce bir şeyler okuyamadım. Bitirdiğim ilk kitap Harry Potter ve Azkaban Tutsağı'nın resimli baskısı oldu. Kitap çok büyük olduğu için yanımda taşımak istemiyor ve bayram tatilinden önce bitirmeyi hedefliyordum ancak yetiştiremedim. Yine de aradan çıksın istediğim için koca kitabı sırtladım, yanıma aldım. İyi ki de almışım, kitap Harry Potter filmlerini yeni izlemiş ve okumayı yeni yeni sökmüş küçük kuzenimin çok hoşuna gitti. Kitabın büyüklüğü ve yazıların onun kitaplarına kıyasla minikliği kendisini şoka uğrattı. "Kitaplar böyle olmaz ki!" diye söylendi durdu. Yorulana dek o bana okudu, sonra ben ona. Aslında o kendi getirdiği kitaplarını da bana okuyacaktı ama bayram günü pek zaman bulamadık. Başka zamana artık.

Azkaban Tutsağı bitince bu sefer Fitzgerald'dan Benjamin Button'ın Tuhaf Hikayesi'ni elime aldım ancak daha ilk sayfalarda aklıma bende Caz Çağı Öyküleri'nin olduğu ve bu öykünün de kitapta olabileceği ihtimali geldi. Hemen araştırdım ve maalesef korktuğum başıma geldi, zaten bende olan bir eseri satın almışım :( En azından kitap kısacık bir şeydi, iki haneli bir sayı bile ödemedim diye avutuyorum kendimi ama kitap alışverişleri esnasında gaza gelip düşünmeden etmeden ekstra alınan ürünler konusunda açgözlülüğüme bir çözüm bulmam gerekiyor artık. Kitap ise ortaya sunduğu "hayatın en iyi kısmının en başta, en kötüsünün sonda olması" fikriyle çok güzeldi ama bu fikrin içeriğe oturması adına daha uzun olmalıydı sanki, öyle çok da hoşuma gitmedi. 

Son olarak Alice Harikalar Diyarında'nın devam kitabı Aynanın İçinden'i okudum. Alice'i çocukken çok okudum, animasyonunu defalarca izledim ama bu ikinci kitabı ilk kez okuma şansım oldu ve bunca yıl sonra bir kez daha Alice'in hikayesiyle büyülendiğimi hissettim. İlk kitabın okuyucuya gösterdiği dünyanın yeri doldurulamaz olsa da bu kitabın getirdiği fikirleri bir ayrı sevdim. Alice unutuldukça açıp okunulası, çok özel bir kitap. Bunca esere ve sanatçıya ilham kaynağı olması boşa değil zaten.

Bu tatile sadece 2 film sığdırabildim: Harry Potter and the Prisoner of Azkaban (2004) ve Only Yesterday (1991). Harry Potter'ı artık ezberledik, filmden bahsetmeye gerek yok. Diğer film ise tüm hayatını Tokyo'da geçirmiş 27 yaşındaki Taeko'nun 10 günlüğüne kasaba yerine gidişini konu ediniyor ancak bu yolculuk kasabaya olduğu kadar Taeko'nun 10 yaşındaki kendisine de oluyor. Taeko geçmişi hatırladıkça yaşanmışlıklarını ve yaşanmamışlıklarını iyice anlıyor, tüm bunların bugününe etkilerini gözlemliyoruz. Studio Ghibli filmlerine has o duygu ve hayat dolu atmosfer de bu filmin de her bir karesini kucaklıyor. Yalnız bu film Miyazaki'nin değil, Grave of the Fireflies'tan hatırladığımız Isao Takahata'nın filmi. Ghibli'nin geri planda kalan ikinci elebaşı Takahata'nın derin sularda yüzen ve hayatı sorgulayan bu hikayesinde yönetmenin hikaye işleyişi konusundaki ustalığına bir kez daha şahit oluyoruz. Bu film beni tam da ihtiyacım olan bir zamanda buldu, Taeko'nun hikayesinde kendimi buldum. Bence hayatta bulunduğu konum itibariyle boşlukta hissedenler, gittiği yolda kaybolanlar ve yol arayanlar da aynı şekilde bu hikayeyi anlayacak ve içselleştireceklerdir.

İzlediklerim ve okuduklarım dışında bu 3 kitabı köyde teyzemle dayımın eski kitaplarını karıştırırken buldum, tozlu vitrinde çürüyeceklerine şanslarını benle denesinler dedim. 

Bir akraba ziyaretinde muhabbet esnasında Livaneli'yi mutlaka okumam gerektiği önerisini almıştım, tam konuşmanın üstüne kitaba denk gelince hemen aldım. Gerçi bu kitap oldukça yeni yani teyzem kendi evinde yaşarken köye bırakmış, belli ki evde tutacak kadar önemsememiş. Umarım ben severim. 20. Yüzyıl Türk Edebiyatından Seçmeler ise zamanında bir gazetede dağıtılan antoloji serisiymiş, ben 5. kitabını buldum. Seri kaç kitaptan oluşuyor hiç bilmiyorum ama önceki kitapları burada yok. Bu tarz derlemeleri ön fikir olması açısından çok seviyorum. Son olarak bu kitaplıkta yıllardır dikkatimi çeken ama göz gezdirmekten fazlasını yapmadığım Ege Kültürü'nü aldım. Kitabın ismi içeriğini belli ediyor zaten. 

Ve böylece bir bayram sezonunu daha kapattım. Umarım sizler de sevdiklerinizle sağlıklı, mutlu bir bayram geçirmişsinizdir. :)

Bu arada çok değerli Momentos, Radyo Momentos'ta benden ve blog komşularımdan bahsetmiş. Kendisinin keyifli anlatımıyla bizleri dinlemek için buraya tıklayabilirsiniz. Momentos'a güzel sözleri ve desteği için bir kez de buradan teşekkür etmek istiyorum :)