Pera Palas'ta Gece Yarısı | Dizi Yorumu

Geçtiğimiz günlerde yayınlandığından beri dillerden düşmeyen Pera Palas'ta Gece Yarısı'nı, tüm bitirilmişliğine rağmen hala bir Beyoğlu aşığı olarak hafta sonu izledim. Ayrıca şubat ayında Blogları Canlandırma Projesi'nin teması olan "kısa dizi/film veya kitap" için 8 bölümlük süresiyle tam uyduğu için diziye dair fikirlerimi buraya taşımak istedim. 

Dizinin konusu ilgi çekici: Esra adlı bir gazeteci, Pera Palas hakkında bir yazı yazmakla görevlendirilince otele gidiyor. Otelin tarihi atmosferinde büyülenen Esra bir şekilde zamanda yolculuk yaparak kendini 1919 yılında buluyor ve Türkiye tarihini değiştirecek bir suikast girişimi hazırlıklarından haberdar oluyor. Tarihin akışını korumak için bu suikasti önlemeye çalışırken bir yandan gittiği yıla uyum sağlamaya çalışıyor.

Türk televizyonunda yaratıcı işleri görememekten dert yanıyoruz her zaman. Yaratıcı projeler ortaya çıkıyorsa bile ya izleyici bulamıyor, ya da bulamayacağı düşünüldüğünden olsa gerek hiç bu toplara girilmiyor. Böyle bir ortamda Netflix gibi dev streaming platformlarının Türkiye'de orijinal içerikler yayınlamaya başlaması çok büyük bir şans kapısı oldu ancak yine de ortaya çıkanlar genel olarak pek beğeni toplayamadı. Tıpkı Hakan Muhafız gibi tarihe fantastik bir yorum getiren bu dizi beni konusuyla cezbetse de bahsi geçen diğer dizi tam bir facia olduğu için korkmadan da edememiştim. Pera Palas'ta Gece Yarısı tüm kusurlarını hesaba katınca pek de iyi bir iş olamasa da kendini izletmeyi ve seyircisine keyif vermeyi başarıyor. Ben izleme konusunda zamanlamamı doğru denk getirmişim çünkü dizi tam olarak hafta sonu hızlıca izlenecek çıtır çerez kıvamında.

Dizide sevdiklerimle başlamak istiyorum. Prodüksiyon, kostümler ve oluşturulan tarihi atmosfer kendine çekiyor. Bu konularda harcanan emek her saniyesinde hissedilebiliyor. Ayrıca kimi internet dizilerinde kendini buram buram hissettiren "çeviri diyaloglar" burada yok, aksine oldukça doğal -hatta bazen olması gerektiğinden de doğal- bir Türkçe izliyoruz. Dizinin kendini ciddiye alan bir havada olmamasını da çok sevdim, daha yumuşak ve esprili bir tonda olması sürükleyiciliğini artırıyor. Olayların hiç uzatmadan hızlıca akıp çözülmesi de doğru bir seçim olmuş. Bahsetmeden olmaz, Selahattin Paşalı'nın diziye kattığı oyunculuk ve karakteri de kendini sevdiriyor. Daha önce Selahattin Paşalı'nın bir projesini izleme şansım olmamıştı, buradaki hisli performansı tam bir dönem dizisine uygun olmuş diye düşünüyorum. Engin Hepileri kendini çok gösterme şansı bulamasa da o da rolüne gitmişti.

Gelelim dizide sevemediklerime...  Dizinin elinde iyi ve temeli sağlam bir malzeme olsa da karikatürize edilmiş düşman gibi klişe toplara girmesi hoşuma gitmedi. Yakın tarihe fantastik bir açıdan yaklaşmanın tüm potansiyeli kullanılamamış maalesef, çok yüzeysel bir yorum var ortada. Kurgusu aslında güzel olsa da bir olmamışlık var dizide, özellikle ilk iki bölüm absürt komedi havası taşıyor gibiydi. Agatha Christie'nin Pera Palas için önemi tartışılmaz, otelden bahsederken onu anmamak hata olur ancak o sahneler sırf bu anmama hatasına düşmemek için hızlıca yazılmış gibi duruyordu. Eski İstanbul efektleri de hiç olmamıştı, bir yerde 2010ların bilgisayar oyunları benzetmesini okumuştum, sahiden öyle duruyor. 

  Hazal Kaya'nın oyunculuğu da çok tartışıldı, hatta dizinin de önüne geçti bu tartışmalar. Üzülerek söylüyorum ki ben bu oyunculuğu sevemeyen taraftayım. Üçüncü bölümden itibaren dizi akmaya başlıyor ve Hazal Kaya da daha iyi oynuyor ancak yine de kendini 2. sezonda oyunculuk konusunda geliştirmesi gerekiyor. Kendisinin en büyük rolleri onun oyunculuğunda yaşamaya devam ediyor sanki hala. Ancak ben dönem dizisine gitmemiş yorumlarına katılmıyorum, bu yorumu yapanların da Twitter'da 30-40 saniyelik videolarla bu çıkarıma vardığını düşünüyorum çünkü zaten dizinin olayı karakterin 1919'a istemsizce gidip oraya ayak uydurmaya çalışması ama bunu yapamaması. İzleyip yine de bu yorumu yapanlarsa kadını fiziksel görünümüyle eleştiriyor ki bu konuda yapacak yorumum bile yok, birilerinin bizim gözümüzün önünde olması onların görünümlerini hunharca eleştirme hakkı vermiyor kimseye, vermemeli de.

Yukarıda bahsettiğim gibi yaratıcı işlere yerelde ihtiyacımız var ancak bu çıkan her şeyi sevmemiz, desteklememiz gerektiği anlamına gelmiyor. Böyle kendimiz çalıp kendimiz oynarsak hiçbir alanda gelişemeyiz, birbirimizi pohpohlamaktan piştik sanıp aslında yerimizde sayarız. Pera Palas'ta Gece Yarısı'nın da bu kategoride yeri olduğunu düşünüyorum ancak benzerlerinden üst kulvarda olduğu kesin. Üstüne çok düşünmeden eğlenerek izleyeceğiniz kısa bir dizi arıyorsanız Pera Palas'ta Gece Yarısı tam da bunun için yapılmış.