Taylor Jenkins Reid - Evelyn Hugo'nun Yedi Kocası | BCP

Blogları Canlandırma Projesi'nin nisan ayı için belirlenen "1900'lü yıllarda geçen eserler, nostalji ya da siyah beyaz" temasına üçte iki yaparak giren bu kitabı okumayı uzun zamandır istiyordum. Bu istekte kitabın Goodreads'teki yüksek puanı ve yabancı kitap bloggerları arasındaki büyük popülaritesi etkiliydi ancak etiket fiyatı üç basamaklı sayılara kadar çıktığı için satın almaya bir türlü elim gitmiyordu. Sonunda kitabı Amazon'da güzel bir indirimde yakalayınca kaçırmak istemedim ve alıp çok kısa sürede okudum. 

Kitap, sektörde pek de tanınmayan Monique adlı bir muhabirin yaptığı röportaj üzerinden Hollywood'un en görkemli yıllarında bir ikon olmuş Evelyn Hugo'nun başarılar ve skandallarla dolu hayat hikayesini anlatıyor. Ancak lüks restoranlar, unutulmaz roller, koca ömre sığan 7 evlilik derken Evelyn Hugo'nun hayatının asıl anlamı olan ilişkisi ve bu uğurda yaşadıkları kitabın asıl konusu. Evelyn günah çıkarırcasına tüm öyküsünü eksiksiz anlatıyor ve muhabirin bu öyküyü o öldükten sonra yayınlamasını istiyor ancak tek bir şartı var: Bu öyküyü yayınlayan -ya da yayınlamayan, tercih onun- Monique olacak. Evelyn gibi efsane bir isimle herhangi bir bağlantısı olmayan ve işinde pek de yükseklerde olmayan Monique bir yandan hikayeyi dinlerken bir yandan bu işin neden kendisinden istendiğini anlamaya çalışıyor.

Hani tatilde güneşlenirken ya da bir parkta, bahçede otururken elinize vakit geçirmelik hafif bir kitap alırsınız ve sonra olay örgüsünün sürükleyiciliği sebebiyle elinizden düşüremezsiniz ya, Evelyn Hugo'nun Yedi Kocası tam da böyle bir kitap. Daha ilk sayfalardan sürekli olarak sırada ne olacağını merak ediyor, Hollywood'un şaşaalı dünyasında tutunmaya çalışan queer bir kadının hayatını gerçekte de var olmuş bir ünlünün magazin haberlerini ya da biyografisini okur gibi sayfaları çeviriyorsunuz. Yazar da okuyucunun bu heyecanını kesintisiz tutmak adına "3 gün sonra neler olacağını nereden bilebilirdim ki?" gibi birtakım gereksiz hilelere başvuruyor ancak buna aslında hiç gerek yok, kitap akıyor. 

Kitap bir yandan biseksüel ve Kübalı bir kadının yaşadığı dönem sebebiyle özgürce yaşayamadığı ilişkisini ve kültüründen kopuşunun onda hissettirdiklerini de anlatıyor. Dönemin şartları yüzünden yaşanan kimlik mücadelesini çok ünlü bir ismin iç dünyası üzerinden okumak iyi bir fikir olsa da bu iki önemli meselenin kitapta hakkının verilmeden işlendiğini düşünmeden edemedim. Yazar bu mevzulara giriyor ancak bu konularda okuyucuyu zorlama yolunu seçmiyor, onları düşündürmüyor ve bu da kitabın edebi açıdan değerini düşürüyor. Kitaba adını veren baş karakter Evelyn Hugo kesinlikle iki boyutlu bir karakter değil ancak diğer karakterlerle ilişkileri ve diyalogları bazen göze batacak derecede yapmacık ve yüzeysel oluyor. Ortada harika bir şekilde kurulmuş kadın kadına bir aşk hikayesi varken tüm kitabın bu sağlam temelin devamını layıkıyla getirecek düzeyde ilerlemesini çok isterdim ancak kitap daha çok magazinel bir dille ilerleyip zorlama bir biçimde son buldu. En çok da kitabın Monique ile Evelyn'in hayatlarını kesiştiren şaşırtmacalı noktası zorlamaydı, zaten bence Monique karakterine bu kitapta hiç gerek yoktu çünkü Monique bir muhabir olmasına rağmen kitap bir röportaj üslubuyla ilerlemiyor, Monique genel olarak mesleğine zıt şekilde çok pasif kalan bir karakter. Evelyn'in hayatını okumak zaten okuyucuya yeterince keyif veriyor, önemli bir bağlamı olmayan ikinci bir hikayeye lüzum var mıydı, bilemiyorum.

Sonuç olarak bu kitabı sevdim, keyifle okudum ancak işlenen konular açısından potansiyelini sonuna dek kullanamadığını düşünerek rafa kaldırdım. Yakın zamanda Netflix yapımı bir film uyarlaması geleceği duyurulmuş, her ne kadar filmden çok bir mini dizi formatına uygun olduğunu düşünsem de uyarlaması için heyecanlandım çünkü tam film ve dizilere uygun ilgi çekici bir hikayesi var.

Bu arada kitabın sonunda teşekkürler kısmında yazar kitap bloggerlarına teşekkür ediyor. Ben genelde yakın zamanda yazılmış kitapları pek okumuyorum, o yüzden başka yazarlar böyle bir teşekkürü yapıyor mu bilemiyorum ancak böyle bir şeyi ilk kez gördüm ve şaşırdım. Dürüst olmak gerekirse yazarların kitap bloggerlarına gerçekten çok şey borçlu olduğunu düşünüyorum çünkü hem burası gibi web sitelerinde hem de sosyal medyada insanlar takip ettikleri kişilerin zevklerine gözleri kapalı güveniyor ve bu vesileyle bir döngü oluşturarak kimi kitapların dilden dile yayılmasına reklam kampanyalarından çok daha fazla yardımcı oluyor. Bunu bilip tanıyan bir yazarın olması hem bir okuyucu hem de bir blog yazarı olarak beni çok mutlu etti.

"Sevdiğin kadınla bir cumartesi gecesi yemeğe çıktığın ve kimsenin buna bir anlam yüklemediği bir dünya düşlersin. Bu, ağlama arzusu oluşturur sende. Bu isteğin basitliği, küçüklüğü.…. Böylesine ihtişamlı bir hayat için çok çalışmışsındır. Şimdi ise tek isteğin küçük özgürlüklerdir. Açıkça sevmenin gündelik huzuru."